Prosty test jednostkowy NUnit

NUnitTesty jednostkowe służą do walidacji, jak i weryfikacji działania klas i ich metod. W poważnych firmach testy jednostkowe są codziennością, gdyż  ręczne testowanie zajmuje więcej czasu. Także  człowiek jest bardziej omylny niż maszyna, czyli jego proces testowania  może być omylny.

W tym tutorialu opiszę, jak za pomocą kilku kroków  stworzyć  prosty test jednostkowy w NUnity.Chociaż  wypadałoby powiedzieć parę słów o programie NUnit. NUnit to framework open source do testów jednostkowych w platformie .NET. Spełnia takie same cele jak JUnit, który weryfikuje aplikacje Javy. Jak widać jest kilka framework z rodziny xUnit. 

Na sam początek pobierz najnowszą wersje NUnit ze strony.

http://www.nunit.org/

Prosta aplikacja, która będzie testowana

Utworzyłem w Visual Studio projekt aplikacji konsolowej , w tym wypadku może to być również projekt Class Library, gdyż będziemy testować jedną z klas w projekcie.
O to klasa “Calculator”, która posiada w sobie parę metod statycznych. Klasa musi być publiczna aby w przyszłości nasza aplikacja testująca miała do niej dostęp.

public static class Calculator
    {
    public static string Multiply (float arg1,float arg2)
    {
    return (arg1 * arg2).ToString();
    }

    public static string Divide (float arg1,float arg2)
    {
    return (arg1 % arg2).ToString();
    }

    public static string Adding (float arg1,float arg2)
    {
    return (arg1 + arg2).ToString();
    }

    public static string Substract(float arg1, float arg2)
    {
    Thread.Sleep(4000);
    return (arg1 - arg2).ToString();
    }

    }

Celowo umieściłem dwa błędy w tej klasie. Metoda, która ma wykonywać proces dzielenia tak naprawdę wykonuje proces dzielenia modulo. A odejmowanie wykona się dopiero po 4 sekundach , ponieważ wątek główny do tego czasu jest uśpiony. 

Zanim przejdziemy do aplikacji testującej określimy jakie wymagania powinna mieć nasza  poprawnie działająca klasa kalkulator.

Tworzenie aplikacji testującej

Wybierz z menu Visual Studio “File/Add New Project” i stwórz nowy “Class Project”. Do tego nowego projektu trzeba dodać referencje NUnit (nunity.framework.dll) . Poniższy obrazek pokazuje domyślną ścieżkę instalacyjną NUnit. 



Do projektu trzeba też dodać referencje naszego programu, który ma być testowany w tym wypadku “SimpleNunit”.



Naturalnie by użyć klas wewnątrz tych bibliotek musimy dodać klauzurę using z przestrzeniami nazw.

using NUnit.Framework;
    using SimpleNunit;

Następnie utwórz klasę z atrybutem “TestFixture”. Kiedy stworzysz metodę z atrybutem “Test’ będziemy mieli w niej nasz test.

[TestFixture]
    public class TestingClass{
    [Test]
    public void TestCalculatorAdding()
    {
    string sol = Calculator.Adding(10, 20);
    Assert.AreEqual("30",sol);
    }
    }

Jak widać metoda “TestCaculatorAdding”  używa metody statycznej  Adding w klasie Calculator . Zapisuje wynik do napisu “sol”. Później za pomocą komendy “Assert” sprawdza czy spodziewany rezultat jest równy wynikowi.

Posiadając już tą prostą metodę możesz już teraz uruchomić program NUnit i otworzyć bibliotekę aplikacji testującej. W programie tylko trzeba wycisnąć przycisk Run i już możemy sprawdzić czy klasa kalkulator działa poprawnie. Jeśli zobaczysz kolor zielony wszystko działa poprawnie.

Po co to wszystko

Dobra , ale jaki w tym sens. Dlaczego muszę sprawdzać proste dodawanie w jakiś programie x i jeszcze do tego napisać swoją bibliotekę testującą? To może wydawać się dziwne , ale tak jak pisałem wcześniej , na co dzień w poważnych firmach zmiany w programach są wprowadzane dość często , a sam proces testujący jest traktowany dość poważnie i skrajnie paranoicznie.

W programowaniu tam, gdzie jest wielka kasa, tam jest duży złożony projekt , a w złożonych projektach nie powinno się tracić cennego czasu na testowanie i nie ma w nim miejsca na błędy.

Więcej bajerów

Dobra NUnity posiada oczywiście dużo więcej bajerów niż tylko sprawdzenie czy jakaś zmienna x równa się wartości oczekiwanej. Zresztą prawdziwa moc testów jednostkowych wychodzi w czasie klas dziedziczących i innych mechanizmów obiektowości.

O to kolejne metody testujące. Do odejmowanie dodałem atrybut “MaxTime”, który określa, w jakim maksymalnym czasie powinno się wykonać dany test, jeśli przekroczy on wymagany czas test zostanie uznany za niezaliczony.

Do mnożenia zastosowałem atrybut Random, który wybiera losową liczbę z zakresu zmiennej “int” i sam też wykonuje się 100 razy dla 100 losowych argumentów. Oczekujemy , że mnożenie przez 0 powinno zawsze dać zero i tak będzie w tym przypadku.

Dzielenie wykonuje się dla 3 różnych przypadków zmiennych, które są podane za pomocą atrybutu TestCase. Dzielenie nigdy nie wykona się poprawnie, ponieważ tak naprawdę klasa kalkulator wykonuje dzielenie modulo.

[Test]
    [MaxTime(4000)]
    public void TestCalculatorSubstract()
    {

    string sol = Calculator.Substract(50, 50);
    Assert.AreEqual("0", sol);
    }

    [Test]
    public void TestCalculatorMultiply(
    [Random(int.MinValue, int.MaxValue, 100)] float x)
    {
    string sol = Calculator.Multiply(x, 0);
    Assert.AreEqual("0", sol);
    }

    [TestCase(14, 4, "3.5")]
    [TestCase(16, 4, "4")]
    [TestCase(25, 5, "5")]
    public void TestCalculatorDivide(float x,float y,string s)
    {
    string sol = Calculator.Divide(x, y);
    Assert.AreEqual(s, sol);
    }

Testowanie w NUNIT

Aby przetestować aplikację trzeba otworzyć bibliotekę programu testującego. Jak widać 1 test dodawania wykonał się poprawnie oraz 100 testów mnożenia. Dzielenie zawiodło we wszystkich trzech próbach oraz odejmowanie zaszło po 4 sekundach i test został uznany za niezaliczony.

Pobierz Kod

Referencje i więcej informacji: Dokumentacja NUnit 2.5.9

Jeśli spodobał ci się ten artykuł to proszę o subskrypcje.