StartCzęść NR.1 Visual C# jest to obiektowo zorientowany język programowania, który na pewno jest też najpotężniejszym arsenałem dostępnym pod flagą technologiczną Microsoft.
C# odgrywa ważną rolę w platformie .NET ,gdyż język ten, częściowo dla niej powstał.
Jeśli znasz język, taki jak Java znajdziesz tutaj duże podobieństwa w składni, które nawet nie jest przypadkowe.
ArytmetykaCzęść NR.2W tej części kursu pokażę podstawy tworzenia aplikacji z interface-m graficznym. Po dłuższym namyśleniu się jednak postanowiłem, by była to aplikacja WPF , będzie też mowa o Windows Forms..
Graficzne ApiCzęść NR.3Odpocznijmy nieco od aplikacji konsolowych i stwórzmy prostą aplikację graficzną
Miałem tutaj mały dylemat, czy pokazać aplikację graficzną w WPF ,czy w Windows Forms.
MetodyCzęść NR.4W poprzednim wpisie pokazałem jak łatwo i szybko napisać prostą aplikacje graficzną. 
Jednak jak podkreśliłem w poprzednim wpisie, znajomość operacji arytmetycznych to za mało do budowania nawet takich małych programików.
Dzisiaj pokażę jak tworzyć własne metody. Jest to jeden z najprostszych trików do podzielenia kodu na mniejsze części, tak by stał się on bardziej czytelny.
WarunkiCzęść NR.5Programy służą do rozwiązywania złożonych problemów. W tym celu program nie może działać liniowo. Niczym gra Visual Novel, w której w zależności od podjętej przez nas decyzji na ekranie komputera oglądamy inny tekst.
Myślę ,że jest to najlepszy przykład. W takiej grze istnieją proste zmienne bądź liczniki punktów, które decydują o tym, co później się wydarzy.
Potem za pomocą twierdzeń decyzyjnych zawartych w programie zmienne przekierowują nas do odpowiednich scen w grze.
Na tym przykładzie przedstawionym na ilustracji postać w garniturze o imieniu “Enomoto” pyta, czy słyszałem o kwantowej teleportacji? . Jeśli odpowiem “tak” to zostanie pominięta cała scena (jak nie rozdział) tłumacząca co to jest kwantowa teleportacja. 
Mam nadzieje ,że przykład spodobał się . Każdy program działa w zależności od decyzji użytkownika. Nasz poprzedni przykład aplikacji WPF obliczał wynik w zależności od wciśniętego przycisku ,ale ile musielibyśmy mieć przycisków do każdej operacji matematycznej. Tymczasem każdy wie ,że w kalkulatorze jest jeden przycisk “równa się", który wszystko zatwierdza .
Jednym słowem by nie powielać kodu musimy po prostu poinformować program ,że w danym przypadku musi wykonać inną operację.
To byłoby tyle, jeśli chodzi o wstęp. Teraz pokażę jak można osiągnąć to w kodzie w C#.
MetodyCzęść NR.6
Pętle w programowaniu są powszechne, gdyż wykonywanie jakiejś czynności X razy z innymi parametrami jest na porządku dziennym.
Oczywiście zmorą każdego początkującego programisty jest fakt ,że pętle muszą się kiedyś skończyć.
WyjątkiCzęść NR.7
Nikt nie jest w stanie przewidzieć działań użytkownika. Gdy tworzymy program zwykle jesteśmy przygotowani na scenariusz absolutnie zgodny z zastosowaniem aplikacji ,jednak co się stanie, jeśli w miejscu Y napiszę X.
Ten X nie ma żadnego zastosowania z punktu widzenia programu ,ale nie zmienia to faktu ,że powoduje on jego blokadę. Gdy w textboxie pobieramy liczby musimy być przygotowani na to ,że użytkownik nie podał wartości liczbowej. Gdy otwieramy w aplikacji plik graficzny musimy być przygotowani na to ,że użytkownik wybrał przez przypadek plik tekstowy i tak dalej.
