Kurs XAML : Przestrzenie nazw

NamespaceCzęść NR.2Najbardziej tajemniczą różnica pomiędzy kodem XAML  a kodem C# jest widoczna w przestrzeniach nazw.

Przykładowo w poprzednim wpisie w deklaracji przycisku pojawił się następująca właściwość xmlns.

<Button xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" 
        Content="Hello" />

Ten tajemniczy napis “http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation” mapuje .NET przestrzeń nazw System.Windows.Controls. A w niej znajduje się definicja kontrolki “Button”.

Bez z tej przestrzeni nazw kod XAML nie rozpoznaje wyrażenia “Button”.

Jak się okazuje to mapowanie do “System.Windows.Controls” w WPF jest zakodowane bezpośrednio w jego w bibliotekach. Oczywiście pod adresem “http://schemas” nie ma żadnej strony internetowej. Dla pliku XML tak się deklaruje przestrzenie nazw. A skoro XAML bazuje na XML nic więc dziwnego ,że ten mechanizm jest identyczny.

Główny człon elementu pliku XAML musi określić przynajmniej jedną XML przestrzeń nazw. Ta przestrzeń nazw może być później używana przez wszystkie elementy zawierające się w nim oraz przez sam element główny.

<Window x:Class="WpfApplication4.MainWindow"
        xmlns="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation"
        xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml"
        Title="MainWindow" Height="350" Width="525">
    <Grid>
        <Button Content="Hello" />
    </Grid>
</Window>

Jeśli utworzysz nowy projekt w WPF zauważysz ,że wszystkie przestrzenie nazw są zadeklarowane w elemencie głównym “Window”. Przestrzenie nazw nie muszą być potem powtarzane więc bez problemu mogą dodać przycisk.

Oprócz deklaracji przestrzeni nazw mamy także inne wyrażenie. Wygląda ono podobnie do zwykłej deklaracje ,ale z jakiegoś powodu występuje tam “x”.

xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" 

xmlns:x="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml" 

W XAML można deklarować wiele przestrzeń nazw ,ale każda następna musi mieć jakiś prefix. Dla drugie domyślnej przestrzeni jest zarezerwowany prefiks “:x”. (czyli zamiast wyrażenia xmlns mamy wyrażenie xmlns:x)

http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml mapuje się nie tylko do .NET przestrzeni nazwy System.Windows.Markup. Mapuje ona także specjalne dyrektywy dla języka XAML jako kompilatora oraz parsera.

Te dyrektywy są zazwyczaj zwykłymi atrybutami elementu XML więc wyglądają one jak właściwości tych elementów ,ale tak naprawdę tak nie jest. Pełnią one bardzo dużo różnych funkcji i ciężko jest umieścić do jednego worka.

Lista tych dyrektyw jest całkiem spora.

Na początek może spojrzeć na poniższe przykłady ,ale omówimy je szerzej później.

Druga przestrzeń nazw ma więc prefiks “x”. Sam prefiks nie zmienia funkcjonalności przestrzeni zmienia jej tylko odwołanie. Oto klasyczny już przykład z przyciskiem, dla którego najważniejsza XML przestrzeń nazw dostała prefiks “Cezary”.

<Cezary:Button xmlns:Cezary="http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation" 
        Content="Hello" />

Elementy z przestrzeni nazw “(http://schemas.microsoft.com/winfx/2006/xaml/presentation)” są najczęściej używane . Logiczne nieprawdaż ,że akurat ta przestrzeń nie ma żadnego prefiksa oraz w sobie zawiera wiele referencji do różnych .NET-owych przestrzeni nazw. Dodatkowe prefiksy zniszczyłby czytelność kodu XAML.

Jeśli w kodzie mamy prefiksy inne niż “x” to wiemy ,że nasz kod XAML korzysta z jakiegoś elementu niestandardowego i łatwo nam go znaleźć go właśnie po prefiksie.

Konwencja prefiksu jest podobna do tej z przestrzeni nazw .NET.

W następnej części opowiem o właściwościach elementów w XAML.